1999 depremini ve onu takip eden Düzce depremini hayal meyal hatırlıyorum. Beynimi bir fotoğraf albümü olarak düşünürsem, hala bir şeylerin okunabilir olduğu en eski ve puslu dosyada duruyor. Ama yine de duruyor. O günlerde yaşanan dehşeti, aradan geçen yıllarda insanlardan dinledim, belgesellerde ve üniversite derslerinde işlendiğini gördüm. Anılarım belki de sırf bu yüzden görece taze kalmayı başardı.

Üzerinden, dile bile zor, yirmi altı sene geçti ve ortada, o eski faciayı mumla aratması muhtemel bir deprem dehşeti var. Buna deprem terörü de diyebiliriz. Zira yerin altındaki faylar, ne zaman olduğunu tespit edemediğimiz bir zamanda şehrimizin, dahası ülke ekonomisinin altını üstüne getirmeye hazırlanıyor. Bunca senedir az tatbikat yapılmadı. Her depremde İstanbul’u bekleyen felaket tekrar hatırlatıldı. Mamafih binalar hala köhne, depreme hazır bir şehir planlama olmaması bir yana, bazı binalar sanki sağlam olanları........

© ABC Gazetesi