Şu soruyu kendinize sık sık sormaktan kaçınmayın: Sürekli başkalarını memnun etmek, gerçekten hayatımızın bir amacı mı olmalı? Hangi çabalar değerli, hangi çabalar yalnızca zaman kaybı? Hep başkalarını memnun etmek için“Evet” demek zorunda mıyız, yoksa öncelikle kendimize mi “Evet” demeliyiz?

Çoğumuzun çabası etrafımızdaki insanları mutlu etmek oluyor. Fakat, bu çaba sırasında kendi huzurumuzu gözden mi çıkarıyoruz? Kendi memnuniyetimizi, başkalarının onayına mı bağladık, yoksa içsel dengeyi bulmayı mı hedefliyoruz?

Gelin, bu konuda biraz derinlemesine düşünelim…

Dışarıdaki takdir ve övgü, kısa vadede mutluluk verse de gerçek huzuru, içsel dengemizi bulduğumuzda hissederiz. İçsel dengeyi kaybetmeden başkalarına değer katmak zordur. Bu dengenin kaybolması, başkalarına hizmet etme isteğimizi körüklerken, iç huzurumuzu zayıflatabilir. Oysa gerçek mutluluk, başkalarının onayına değil, kendi içsel huzurumuza bağlıdır.

Peki, insan önce kendini nasıl memnun edebilir? Cevap belki de basit: Kendi değerini fark ederek.

İlk yıllarda, ailemizden ve öğretmenlerimizden aldığımız takdir, bizi mutlu ederdi. Zamanla bu takdirin peşinden koşmak, hayatın her alanında daha fazla başarı ve........

© 10 Haber