60’lı yılların ortası... Namık Kemal Lisesi öğrencilerindenim... Edebiyat dersinin öğretmenini bekliyoruz. Elinde kitaplar dolusu bir çantayla ufak tefek gözleri sevgi fışkıran yaşlıya yakın biri girdi... “Merhaba arkadaşlar ben İsmet Kültür" dedi...

Köy enstitülerinden aldığı eğitimle bizlere çocuk gibi değil ergin birer öğrenci ve hatta arkadaş gözüyle bakması mutluluk kaynağımız olmuştu...

Merhabalaşmadan sonra sınava çeker gibi değil, edebiyata yaklaşımımızı ve bakış açımızı sorgular gibi değil öğrenmek ister gibi “içinizde edebiyatımızın üç Kemal’ini adıyla bana söylemek isteyen var mı” diye sordu... Çocukluğum ilk gençlik günlerim kitaplar arasında yoğrulmuştu ve bana göre çok kolay yanıtlanması gereken bir soruydu... Zaten benden başka parmak kaldıran da olmadığı için üç Kemal’i sıralamaya başladım; “Namık Kemal, Yahya Kemal, Behçet Kemal.”

“Yanıtınız doğru. Teşekkür ederim” dedikten sonra biraz........

© Yurt