Barış sadece silahların susması değildir. Nadir fırsatın eşiğindeyiz. Süreç iyi yönetilirse hem barış hem nitelikli demokrasi getirebilir. Fotoğraf Kuzey Irak’ta, şimdi silah bırakmaları beklenen PKK militanlarını gösteriyor.

Barış, silahların susmasıyla başlar ama orada sona ermez. Gerçek barış, zihinlerdeki hendekleri ve kalplerdeki mayınları da temizlemeyi gerektirir.

Bir zamanlar dağların sessizliğini değil, çatışmaların yankısını dinlerdik. Güneş, doğunun dağ köylerine ağıtlarla doğar; batının büyük şehirlerinde ise güvenlik bariyerlerinin gölgesine batardı. Türkiye, yaklaşık yarım asırdır süren bu kanlı döngüde yalnızca insan hayatlarını değil; potansiyelini, toplumsal enerjisini ve ruhsal bütünlüğünü de yitirdi.

Bugün, bu uzun ve sancılı sürecin ardından tarihin bize sunduğu nadir fırsatlardan birinin eşiğindeyiz: PKK’nin kendini feshettiğini ve silahlı mücadeleyi sona erdirdiğini açıklaması, yalnızca bir örgütün değil, bir zihniyetin, bir dilin ve bir çağın da kapanmakta olduğunu haber veriyor.

Kırk yılı aşan bu çatışma süreci, yalnızca Türk-Kürt ilişkilerini değil, Türkiye’nin demokratik ve ekonomik yapısını da derinden sarstı. 1984’te Eruh’ta atılan ilk kurşunla başlayan bu çatışmalar on binlerce can aldı, milyonları yerinden etti, yüz milyarlarca doları güvenlik harcamalarına hapsetti.

Ama asıl kayıp; birlikte yaşama iradesinin zedelenmesi, kuşaklar arası güvensizlik ve toplumsal barışa olan inancın aşınması oldu. Bugün bu kapanan defteri yalnızca geçmişin yükü olarak değil, geleceğe dair sorumlulukların da başlangıç........

© yetkinreport.com