Hafta sonu anneler günü. Anneleri hayatta olanlara ne mutlu. Olmayanlar için göz yaşı ve hasretten ibaret bir gün olarak yaşanacak. Ben de bin şükürle hayatta olmasına sevinirken, yetim kalmış tüm evlatların üzüntülerini yüreğimde hissediyorum. Bu dünyadan ebediyete göçüp giden tüm annelerimizi rahmetle anıyorum.

Benim annem bir doktordu

Öyle anneler günü falan bilmezdi benim annem. Eski kafalıydı, eski kafalı bir bilgeydi. Günümüzün modern düzeni onların yanından dahi geçemezdi. Hasta olduğumuzda benim diyen doktorlara taş çıkartırdı. Ağrıyan yerlerimizi susturur, acıyan göğsümüzü bastırırdı. “Öksürüyorsun; dur bir kaşık kestane balı ye. Üşütmüşsün; ıhlamur kaynatayım sana.” Doktor nedir bilmeden çok iyileştirmiştir bizi. Benim annem iyi bir doktordu.

Benim annem veterinerdi

Hayvanlarıyla arkadaştı annem. Hepsini ismiyle çağırırdı. Tüm hayvanlarımızı kendi aralarında arkadaş yapmıştı. Onlar bizim aile bireylerimizdi. Köpeklerin kediyle, kedilerin civcivlerle arkadaş olarak yaşadığını ondan gördüm. Hayvanlar hakkındaki bilgi ve tecrübeyi günümüzün veterinerlerinde bulamazsınız. “Sarı kız (inek) gebe üzerini çullayayım (battaniye ile sarayım) üşütmesin. Karabaş (köpek) yalını (yemeğini) yemiyor kemik çorbası yapayım. Kaç buzağının ebeliğini yapmışlığı vardır annemin.

Benim annem olimpiyat şampiyonuydu.

Olimpiyata hazırlanan sporcular gibiydi annen. Çevik ve........

© Yeşilgiresun