İkinci Dünya Savaşı sonrasında Batı Avrupa ve ABD'de doğan “Baby Boom” kuşağı 1960'lı yıllarda dünyada devrimler yapmaya soyunmuştu. “68 Gençliği” olarak da tabir edilen bu kuşak ABD'de Vietnam Savaşı'nı protesto eylemleriyle, Fransa'da ise de Gaulle yönetimini devirmeye hedefleyen sokak gösterileriyle sesini küresel ölçekte duyurdu. Özellikle Fransa'da, Sovyetler Birliği'nin devrim istemediği anlaşılınca, Avrupa'daki bu kadrolar Filistin kamplarının yolunu tuttu. Çünkü eş zamanlı olarak 1968 yılından itibaren birileri, Yaser Arafat liderliğindeki Filistin kurtuluş hareketinden kopardığı karakterler aracılığıyla uçak kaçırma operasyonları yoluyla terörizmin küreselleşmesi için düğmeye basmıştı. Akabinde Fransa, Almanya ve İtalya'da şehir gerillacılığı yöntemiyle devrim yapılabileceğine inanan gruplar ortaya çıktı.
Bu akımın yansımaları 1969 yılının Ekim ayında Ankara'da Fikir Kulüpleri Federasyonu'nun Siyasal Bilgiler Fakültesi Konferans Salonu'ndaki Kongresi'nde de görülecekti. Gelelim şimdi günümüze ve buraya kadar verdiğim özetin varacağı yere. Uluslararası toplum 1968'in ardından benzer ölçüde kitlesel hareketlere 1990'lı yıllardan itibaren eski Varşova Paktı ve Sovyet coğrafyasındaki ülkelerde rastladı.
“Renkli Devrimler” adı verilen bu sürecin hedefi, eski doğu bloku ülkelerindeki ulusalcı ya da hala Rusya yanlısı siyasetler izleyen kadroları tasfiye etmek, bu ülkelerin kapılarını “küreselleşmeye” açmaktı. Aradan 20 yıl geçtikten sonra dünya bir de “Arap Baharı” ile tanıştı. Kaynağını genç işsizlerden alan ve demokrasi talep eden bu eylem dalgası, zengin yer altı, yer üstü........

© Yeşilgiresun