Kelimelere aşıksanız, okumak sizin için yolculukların en keyiflisi ve en eşsizidir. Sayfalar arasında dolaşmak, cümlelerle yarenlik etmek, sözcüklerin sizi dünyanın farklı danslarına kaldırmasına izin vermek ve daha nicesi…
İnsanların asırlardır romanların kapısını aşındırmasındaki esrarı anlamak için insanların ilgi ve ihtiyaçlarını iyi etüt edebilmek gerekiyor, zannımca. İnsanın hala dört başı mamur bir şekilde tarif ve tahlil edilebildiğini söyleyebilmek pek de mümkün gözükmüyor bunca bilimsel çalışmaya ve kültürel yolculuğa rağmen!
Neticede her tarif ve tahlil, konu insan olunca nesnellikten öznelliğe doğru geniş bir yelpazede dalgalandıkça durulmuyor. İnsanın doğası gereği ne yapacağının bu çağda bile hala kestirilemez oluşu da zaten onun alametifarikası değil mi bir yerde? İşte romanlar ve romanların insanın her haline ayna tutma uğraşı ve çabasıdır ki roman türünün geleceğine dair yapılan onca olumsuz kehaneti bir kez daha boşa çıkarıyor. Romanın, yaşamın realitesinden bunalanlara ve yaşadıkları çağın buhranından sıyrılmak isteyenlere farklı pencereler açabilmekteki hüneri de burada bir kez daha kanıtlanmış oluyor.
Aslında tüm bu koşuşturmaca ve kaosun nedeni insana bir ruhunun olduğunu unutturmaktan başka bir gaye de taşımıyor! Görünen o ki; insanın içini bir çöle dönüştürme çabasına ve herkesi birbirinin benzeri yapma uğraşına en güzel cevabı roman, ilk kudretli atası Don Kişotvarice bir eda ile vermekte ve kaybettiği mevzileri teker teker geri kazanmakta.
Okumak başlı başına bir varoluş süreciyken roman gibi insan ruhunun derinliklerini tüm ayrıntılarıyla gözlerimizin önüne sermek iddiasındaki bu türün kapılarını durmaksızın çalmak belki de ne zamandır aradığımız ruh dinginliğine bizleri ulaştırırken içinde bocaladığımız kaybolma düşüncesinden ve kendimizi herhangi bir yere ya da........

© Yeşilgiresun