X'ler kral, y'ler sultanken. Telefonlar efendi, insanlar köleyken. Eşyalar değerli, canlar ucuzken.
Mesafeler kısalmış, aralar açılmışken. Gündüzler gece, geceler gündüzken. Birler ikiye, ikiler dörde bölünürken.
Masallar unutulmuş, romanlar yok satarken. Şiirler susmuş, şarkılar fink atarken. İyiler kötü, kötüler makbulken. Güzeller çirkin, çirkinler baş tacıyken. Doğrular yanlış, yanlışlar el üstündeyken.
Kurallar, kural olmaktan çıkalı bir hayli olmuşken. Zamanı bölümlere ayıran kıstaslar keyfilikten öteye geçemezken. Dünyanın çivisi çıkıp da insanlar tabutsuz gömülürken.
Güzel ve anlamlı cümleler yerini ne dediği belli olmayan tümcelere bırakırken. Adına konuşmak denilen kuru bir gürültü ortalığı kuşatırken. Hayatın sade ve basit dili devasa bir kaosun içinde yok olurken.
Günleri toplayıp da hafta olmuyorken. Mevsimleri aylara bölünce aradığınız günlere ulaşamıyorken. Dalından düşen yaprakların dilinden anlamıyorken. Kuşların cıvıltısına sağır kesilmişken. Egzoz çığlıkları çiçeklerin kokusunu bastırmışken. Denizin sesini kulaklarımız........

© Yeşilgiresun