Kaç cümledir yazıp yazıp karalıyorum, olmadı buruşturup buruşturup öteye beriye fırlatıyorum sayfaları.
Yoruyor uzun cümleler, kısa cümlelerse kâfi gelmiyor söyleyeceklerime. Aslında sade ve basit bir hayat dilemekten başkası değilken olup bitiyor tüm bunlar! Demek ki birdenbire her şeyi geride bırakıp yeni bir başlangıç yapılamıyor. Ama tam da aniden bütün her şeyi arkada bırakıp başlanılmıyor muydu hayatımızın geri kalan kısmına?
İnsanın karar mekanizmalarındaki adımlarının sanıldığı gibi mantıki bir izahı ve tahlili her zaman olmayabiliyordu! Ya da toptancı yaklaşımlar ile hercai değerlendirmelerin nesnellikten uzak sancıları günün sonunda yolunuzu çıkmaz sokaklara daha sık uğratabiliyordu.
Kendin olmak. Kendi yolunda kendince ilerlemeye çabalamak. Aldığın kararların hatalarına ve sevaplarına katlanmak. Suçlu aramak ve sonuca odaklanmak yerine süreci öne çıkarmak, hedefi değil de yoldaki halleri bir kazanç olarak görmek.
Dönüp dolaşıp aynı şeyleri tekrar ediyormuş gibi gözükmek pahasına insanın ruhunu ve kişiliğini önceleyen........

© Yeşilgiresun