Ne zaman yeni bir kitap okumaya başlasam-özellikle de günlük- içim hem kıpır kıpır olur hem de olanca müşkülpesentliğime rağmen günü gününe olmasa da bir günlüğe notlar düşmek isteğim kabardıkça kabarır, köpürdükçe köpürür.
Günlük tutmak sanıldığının aksine en azından benim için oldukça meşakkatli bir uğraş oldu her daim. Tembelliği bir kenara koyup yaşamın önemli önemsiz anlarına yeniden hayat vermek, onları bir kez daha film şeridi gibi izlemek ve tarihe öznel de olsa not düşmek az şey midir sevgili okur? Ama gel gör ki bu saydıklarımı bir günlüğe kaydedecek azim ve kararlılık bende olsun!
Günlüğü, gündelik olmaktan kurtarıp onu edebi bir kisveye yükselten şey onun alelade şeyler anlatması değil; anlattıklarının hayatımızın tam merkezinde oluşu ve küçük dünyamızın bütün tenakuzlarına tanık oluşudur, zannımca.
Odağında insan ve onun halleri olan bir tür için günlük, sıradan ve birbirinin aynıymış gibi görünen ama aslında hiç de benzer olmayan hayatlara ayna tutması yönüyle her zaman........

© Yeşilgiresun