Google'a 1993 Türkiye yazıverin hele. Her kişinin kendisi için seçeceği en az bir büyük acının yılıdır 1993 bu topraklarda.. Mesela bu gün Sivas Madımak, 3 gün sonra Başbağlar olacak. Bir günü Uğur Mumcu, bir günü Turgut Özal'dı. 1993’ün. Bir başkası Cem Ersever bir diğeri Adnan Kahveciydi. Bir gün silahsız 33 Mehmetçikti, başka bir gün Eşref Bitlis Paşa idi. Luky-S uyuşturucu gemisi de o yıl ele geçti, arkasında bir sürü sır bıraktı. Ümraniye Çöplüğü de o yıl patladı.. Neredeyse 365 günü acı dolu sır dolu bir yıldı 1993..

Herkesin acı çektiği bir zaman diliminde hiç kimse masum değildir. 1993 de de neredeyse hiç kimse ya da doğru söyleyişle hiçbir taraf masum değildi belki. Taraflar masum değildi, ise de mağdurlar o masum olmayan tarafların hedefinde olanlar oldu. İçlerinde taraf olanlar da vardı, hiçbir şeyden haberi olmayanlar da.

Her şekilde onların çocukları vardı, ana babaları vardı, onları sevenler, onlardan bir şeyler öğrenenler, onlardan bekleyenler ya da onları bekleyenler vardı. İşte onların içinde bir çokları en azından o gün masumdular.

Bugün, hani o Trump’ın 12 gün savaşları diye film yapılır belki dediği gibi 1993 diye bir film yapılsa mı diye düşünmüştüm bir zamanlar, ama olmaz herkes kendi acısının filmini yaşarken olmaz.

Neticede bugün 2 Temmuz’a bir kez daha geldi takvim yaprakları.........

© Yeniçağ