Laiklik veya Laisizm, genel olarak “Din ve devlet işlerinin ayrılması” olarak anlaşılır. Hem devlet yönetiminde herhangi bir dinin referans alınmaması gerekir; Hem de devletin dinler karşısında tarafsız olması gerekir. Söz gelimi İran Anayasası’nda ve devlet yönetiminde İslam şeriat esasları referans alınmıştır.

Sekülerizm ve laiklik yakın kavramlardır. Seküler düşünce, dinin devlet işlerinden ayrılması ve farklı din ve inanışta olan insanların kanunlar önünde eşit tutulmasını esas alır.

Laiklik din karşıtlığı değildir. Tersine laik devlette din baskısı yoktur ve bu nedenle din daha bağımsızlaşmış ve özgürdür. Başka bir ifade ile laikliğin dine karşı bir duruş olarak algılanması doğru değildir. Tersine dini tahakküme ve istibdada ve inanç istismarına karşı bir duruş olarak algılanması gerekir. Yine laikliğin olmadığı bir toplumda demokrasinin de olmayacağı çok açıktır. Otokraside yönetimlerinde din siyasi amaçla istismar edilebilir.

Laik devlet düzeninde, anayasalar ve yasalarla, dinsel özgürlükler de garanti edilmiştir. Kamusal fonların tek bir din veya mezhep için kullanılması engellenmiştir. Eğitim sistemi dinsel anlayışlardan bağımsızdır. Dinin ve inançların siyasi bir araç olarak kullanılması ve dinin siyasi arenanın dışında tutulması da aynı yasalarla garanti edilmiştir.

Laiklik, hangi din olursa olsun, dinin ve dini kullanma şekli olan bağnazlığın toplum hayatında frenleyici etkisini törpüler.

Dünyada laik olmayan ülkelerde demokrasi ya yoktur veya zayıftır. Maldivler gibi küçük bazı devletler hariç, laik olmayan 18 devlet var. Freedom House endeksine göre bu ülkelerin hiç birisi siyasi özgürlükler ve insan haklarında özgür ülke statüsünde........

© Yeniçağ