75. Uluslararası Berlin Film Festivali’nin açılış filmi olan Tom Tykwer imzalı Işık, Avrupa’da giderek kök salan neoliberal politikaların toplumsal değerlerde yarattığı erozyona odaklanıyor. Film, bir karı koca ve üç çocuktan oluşan tipik bir Alman ailesi üzerinden yalnızlaşma, yabancılaşma ve insan ilişkilerindeki aşınmayı, zaman zaman mizahi bir dille ele alıyor. Almanya’ya mülteci olarak gelen ve Suriye’de psikoterapistlik yapmış Farrah, Engels ailesinin evinde hizmetçi olarak çalışmaya başladığında, aile içindeki gerilmiş ilişkiler su yüzüne çıkmaya başlar.

Dinamik kurgusu sayesinde izleyiciyi modern yaşamın kaotik gündelik rutinine sürükleyen film, hızla tüketilen değerlerin, fayda ve çıkar ilişkilerinin, duygusal yabancılaşmanın hüküm sürdüğü bir evren resmediyor. Bu distopik tablo, aslında çoğumuzun yaşamına sirayet etmiş kaygı ve depresyon halini görünür kılıyor. Günümüzün aşırı dijitalleşmiş evreni filmde öylesine canlı kuruluyor ki, izleyicide hâlâ bir yabancılaşma ve şok etkisi yaratabiliyor.

“Beyaz kurtarıcı” rolünü oldukça benimsemiş görünen Milena (Nicolette Krebitz), Kenya’da topluluk tiyatrosu projelerine fon sağlamak için çalışırken; kocası Tom (Lars Eidinger), yıllardır istikrarlı bir şekilde kariyer basamaklarını tırmanan bir reklamcıdır. Çocukları, 17 yaşındaki ikizler Frieda ve Jon ile sekiz yaşındaki Dio ise, modern dünyanın gençliğine dair farklı çatışmalar ve handikapları temsil ediyor. Engels ailesi, küresel kaygılar taşısa da (çevresel felaketler, ayrımcılık, cinsiyet eşitsizliği) hayatlarını lüks tüketim ve kariyer........

© Yeni Yaşam