1990’lı yıllarda Kürt kentlerinde demokrasi ve hak mücadelesinin ivme kazandığı bir dönemde, “faili meçhul” cinayetler ve gözaltında kayıplar da bu mücadeleye paralel olarak arttı. Devlet eliyle işlenen ve aydınlatılmayan cinayetlerin tarihi daha eskilere dayansa da 1990’lar, Kürt kentlerinde faili meçhul cinayetlerin sistematik hale getirildiği, devlet şiddetinin kurumsallaştığı bir dönem olarak kabul edilir.

Bugünü anlamak için dünü görmek gerekir. Geçmiş, yalnızca hatırlanması gereken bir zaman dilimi değil, bugünü şekillendiren bir yapı taşıdır. Cezasızlığın kurumsallaştığı, insanlığa karşı işlenmiş suçların ödüllendirildiği bir ülkede, dünü ve bugünü birbirinden ayırmak imkânsızlaşıyor. Geçmişin yaşananlarının, bugünün derin dehlizlerinde yankılandığı bir coğrafyadayız. Suç ve cezasızlığın iç içe geçtiği bir sistemde, düne bakarken bugünü, bugüne bakarken dünü düşünmek zorundayız.

Berke Baş’ın yönettiği ve Enis Köstepen’in yapımcılığını üstlendiği, bugünlerde çeşitli platformlarda gösterilen Dargeçit, bu ilişkiselliği görünür kılan bir araştırma-belgesel. Film, geçmişte yaşanan katliamın bugüne nasıl yansıdığını takip ediyor. Dargeçit’i güçlü kılan da tam olarak bu: Tarihi yalnızca geçmişte kalmış bir mesele olarak almayıp, onun bugünkü izlerini sürmek.

1995 sonbaharında ailesinin hayvanları için çobanlık yapan 13 yaşındaki Davut Altınkaynak ve aynı köyden yedi kişi daha ‘PKK’ye yardım ve yataklık’ suçlamasıyla jandarma tarafından gözaltına alındı. Bu isimler, yalnızca o dönemin kayıpları değil, bugün de hafızamızda yankılanan, adalet mücadelesinin temel taşları. Türkiye’deki hafızasızlaştırma politikalarına yıllarca dimdik karşı duran Cumartesi Anneleri’nin Galatasaray Meydanı’ndan yükselttiği isimleri anımsayalım: Seyhan Doğan (13), M. Emin Aslan (19), Abdurrahman Olcay (21), Süleyman Seyhan (57), Abdurrahman Coşkun (21) ve Nedim Akyön (16). O günden sonra kendilerinden hiçbir haber alınamayan üçü çocuk yedi kişiden beşinin cenazesi........

© Yeni Yaşam