Kadın özgürleşmesinin doruklarından biridir Mirabal Kardeşler. Dominik Cumhuriyeti’nin faşist diktatörü Trujillo’da simgeleşen fütursuzluğa, faşist teröre karşı yükselen halk tepkisinin simgeleşen isimleri oldular. Örgüt kurdular, silahlı mücadelenin öncüsü, örgütleyicisi oldular. Geldikleri sınıfa sırtlarını dönüp emekçi insanlığın kurtuluşuna adadılar yaşamlarını. Ne kariyer ne aile ne alıştıkları konforlu yaşam ne o ne bu… Bunların hepsini -acılarının bilincinde olarak- feda etmeyi göze alıp bir halkın özgürlük mücadelesinin omuz başında, önünde, yanında olmayı tercih ettiler.

Tarihin ilk ezilip sömürüleni olan kadın cinsinin tarihler boyunca yaşadığı tüm o acıların oluşturduğu iç dinamiklerin en görkemli biçimde dile gelişiydi onlarda vücut bulan. O dinamiklerin yaratıcı ve yıkıcı gücünü simgelediler; tıpkı binlerce devrimci-komünist kadın gibi. Kadın olmanın tarihsel dinamiklerini-birikimlerini bir isyanı mayalayacak cesarete dönüştürmelerinin intikamı, kadınlıklarının hedef alındığı kalleşçe bir katliamla oldu.

Tarihin en düşkün, en kaba kadın düşmanlığını simgeleyen faşizmin temsilcisi Trujillo için kadınlar, istediği gibi sahip olabileceği birer objeydi sadece. Tüm bir halk da öyleydi ama kadınlar daha fazla öyleydi. Kadını metalaştıran bu yaklaşımı iliklerinde hisseden Mirabal Kardeşler sadece öfke duymadılar buna. Bu öfkeyi örgütlü-kolektif bir halk tutumunu mayalamanın katığı kıldılar. Faşist Trujillo’nun “Ülkenin en büyük iki sorunu kilise ve Mirabal Kardeşlerdir” diyerek hedef........

© Yeni Yaşam