Demokratik siyaseti ve siyasetin demokratikleştirilmesini tartışırken, yapısı itibariyle anti-demokratik, anti-toplumcu olan partilerin ve elit hatta bir tür aristokrasi olarak örgütlenen profesyonel politikacı figürünün yürüttüğü faaliyetlerin, toplumsal siyaseti temsil edemeyeceğini kabul etmek gerekir.

Şu an tartışılması gereken asli sorunlardan biri de, legal demokratik siyasetin giderek devletli manada bir iktidar alanına (partiler arası mücadeleye veya ittifak, Meclis’te vekil, belediyelerde başkanlık ve encümen yarışı ve benzeri) sıkışması ve toplumsal sivil alandan kopmasıdır. Yapılması gereken, toplumsal sivil- komünal/cemai sosyal birimlerin yeniden yapılanması ve güçlenmesidir. Partili demokrasi modeli, mevcut küresel ve yerel durumlar göz önünde bulundurulduğunda devam edecektir. Ancak Kürt siyasal aklının tartışması gereken husus, siyasetin ve siyasal özneliğin bu derece partili modelin tekeline alınmış olmasına karşı (modernitenin geri gördüğü) komünal birimlerin, farklı sivil kurumlaşmaların iradeleşmeleri ve özneleşmelerinin sağlanmasıdır.

Partiyi siyasetin temel öznesi konumuna yerleştiren farklı ideolojik tutumların ortak savunusu, partilerin siyasal ve ideolojik çoğulculuğun sağlanmasına hizmet ettiğidir. Ancak burada temel sorun, modern çoğulculuk (pluralism ) kavramının içerik itibariyle tarihsel toplumun on binlerce yıllık geleneksel formlarını ya tümüyle reddetmesi ya da işlevsiz bir alt-katmana indirgemiş olmasıdır. Rejim tarafından tek meşru katılım aracı olarak kabul edilen partiler, böylece siyasal katılımın/özneliğin bütün formlarını kendisine bağlayan tekelci totaliteye dönüşür.

Bu nedenle siyasetin........

© Yeni Yaşam