Kürt özgürlük mücadelesinin uzun soluklu bir mücadele ivmesi kazanmasını, bir değerler manzumesine dönüşmesini sağlayan, haklılığını ve meşruiyetini yaratan ana kaynak, halkın gönüllü ve demokratik katılımının belirleyici gücüdür. Nerede halkın iradesi ve katılımı pas geçilmişse orada yenilgi, çürüme, bozulma ve iktidar hastalığı mutlaka baş göstermiştir. Halkın iradesini en çok esas alması gereken, halkın katılımı, rızası ve irade beyanı olmadan tek bir çivi çakmaması, tek bir kazma vurmaması gereken yerel yönetimler ne yazık ki bırakalım halkın iradesini ve katılımını esas almayı halkın iradesine ve onayına mugayir o kadar çok iş ve işlem yaptılar ki. Halkın barınma, giyim, ısınma, sağlık, eğitim gibi temel ihtiyaçlarını görmezden gelen, klasik sistem belediyeciliğinin neredeyse birebir kopyası olan bir şehirleşme modelini esas aldılar. İmar planları, oluşan ranttan yoksullara pay vermedi, onları ev sahibi yapmadı. Halkın hiçbir temel ihtiyacına cevap olamayan bir kapitalist şehir estetiği nerdeyse tüm belediyeleri teslim alan bir anlayışa dönüştü. Bütün şehir halkının ücretsiz faydalanabileceği bostanlar ve meyve bahçeleri kurmak mümkünken halkın temel ihtiyaçlarına harcanabilecek bütçelerin büyük bölümü peyzaj ve park yapımına harcandı. Coğrafya ile alakası olmayan ağaçlar, bitkiler tonlarca harcama yapılarak başka yerlerden getirilip dikildi. Mahallelere, içinde kreşin, sağlık hizmetlerinin, halkın ekmeğini........

© Yeni Yaşam