Modern Türkiye ulus-devleti bir cumhuriyet formunda kuruldu. Cumhuriyetin temel karakteristiği 1924 anayasasıyla birlikte belirlendi. Daha sonraki tüm anayasaların 1924’ün konjonktüre duyarlı düzenlenmiş halleri olmasının nedeni 1924 ile birlikte cumhuriyetin köşe taşlarının, tabularının, dogmalarının yerleşik hale gelmesiydi. Yani 1924’ün izinden giden cumhuriyet artık hüviyet kazanmıştı.

Cumhuriyetin katı ulus-devletçi ve ulusu devletin varlık sigortası, hizmetçisi gören yaklaşımı, demokrasiye ve dolayısıyla demosa (halka) olan örtük korkusu ve nefreti, farklılıklarla birlik yerine aynılık dayatmasına yaslanan tekçiliği gibi karakteristik özellikleri hükümetler veya anayasalar değişse bile devam etti.

Yüz yılı aşkın bu karakteristik özelliklere sahip cumhuriyetin tornasından geçen büyükçe bir kesim devletçi eğilimleri fikri ve ruhsal olarak özümsedi. Bugün bir kesim cumhuriyeti sevk ve idare eden iktidardan, cumhuriyetin gidişatından şikayetçi olmasına rağmen kapsamlı bir cumhuriyet öz eleştirisi yapamamasının altında bu devletçi eğilimlerin derinlere nüfuz etmesinin büyük payı var.

Günümüzden örnek verirsek, Kürt siyaseti otoriterleşme sürecine dur demek ve demokratik zeminleri filizlendirmek için muhalefete güçlü destekler verdi. Bu dönemde “Kürt dostu” olan muhalefet medyası, demokratik çözüm tartışmaları başladığı gibi bir anda “Kürt ve çözüm........

© Yeni Yaşam