Bazı sözler vardır, bir tarihin kapanışını değil, başka bir tarihin başlangıcını müjdeler. “Artık silah değil, siyaset” cümlesi de böyle bir eşiği işaret ediyor. Sadece bir mücadele biçiminin değiştiğini değil, bir halkın, bir hareketin kendini baştan sona yeniden kurmaya karar verdiğini anlatıyor.

Kürt halkı, on yıllardır inkâra, yok sayılmaya, sürgüne ve ölümcül şiddete karşı direndi. Bu direnişin dili zaman zaman dağın doruklarında, bazen bir köy evinin penceresinde, bazen de bir annenin gözyaşında yankılandı. Bu halk, kolay kolay boyun eğmedi. Direnişin adı bir dönem PKK oldu; silah, zorunluluğun diliydi. Ama şimdi, bambaşka bir kapı aralanıyor.

PKK’nin feshi, sadece bir örgütsel karar değildir. Bu, silaha dayalı bir stratejinin de sonlandırılması demektir. Çünkü silah, ancak bir stratejinin aracıdır. Şimdi ise o strateji yerini başka bir şeye bırakıyor: Demokratik siyasete.

Peki bu ne anlama geliyor? Kimi için korkutucu bir bilinmezlik, kimi için ise umut dolu bir başlangıç olabilir. Oysa........

© Yeni Yaşam