Çok yönlü yeni bir süreç içindeyiz. Kürt sorununun tarihsel eşitsizlikler yönüyle ele alınması, çözümün de yalnızca güvenlik politikalarıyla değil; demokratikleşme, hak ve eşitlik merkezli yapılanma ve toplumsal uzlaşı temelinde aranması gerektiğini göstermektedir. Dolayısıyla elbette bu yönü çok önemli ancak barış ve demokratik toplum süreci, yalnızca çatışmasızlık hali değil; aynı zamanda siyasal, sosyal ve hukuki reformların eş zamanlı ilerlediği kapsamlı bir demokratik dönüşüm süreci olarak değerlendirilmelidir.

Açık ve şeffaf müzakere ihtiyacı

Bugünkü iç, bölgesel ve elbette küresel siyasal atmosfer oldukça özgünlükler taşıyor. Halklar için bölgesel kırılganlıklarla hatta sarsıntılarla birleşerek hem riskleri hem de fırsatları aynı anda barındıran bu süreç görev ve sorumlulukları artırmaktadır. Suriye, Irak ve İran gibi çevre ülkelerdeki Kürt hareketlerinin farklı düzeylerde güç kazanması, Türkiye’deki Kürt meselesini de bölgesel bir bağlama taşımakla kalmayıp uluslararası siyasi kulvara taşımaktadır. Bu durum, ulusal politikaları doğrudan etkilerken, aynı zamanda yeni bir siyasal hat kurulması ihtiyacını da beraberinde getirmektedir.

Bu bağlamda ekonomik, sosyal, siyasal, askeri birçok alanda ciddi sorun ve handikaplarla karşı karşıya kalan Türkiye’nin önünde iki yol var. Ankara Suriye politikasından başlayabilir. HTŞ ile ikbal arayışından vaz geçerek ilerlemek mümkün. “Ermenistan-Azerbaycan Barışı” sürecinden ders çıkarmalı ve Kürtler başta olmak üzere SDG’nin bünyesinde yer alan halkların iradesine saygı gösteren bir yol bulmalıdır. “Turan Geçidi” hayallerinin “Trump Geçidi”ne dönüşmesi gerçeği rüyalardan uyandırılmaya yeterli olmalıdır.

Ankara, ya bugüne kadar olduğu gibi güvenlik eksenli ve halkların taleplerini dışlayıcı politikaları sürdürecek ya da başka bir yol bulacak. Ya başta Kürt sorunu olmak üzere sorunu........

© Yeni Yaşam