Almanya'nın ve İsviçre’nin belli başlı komşu şehirlerine yaptığımız Avrupa seferimizin bu kez İsviçre'de başkent Zürih’ten başlayıp Lozan ve Montrö'de nihayete eren güzergâhlarında yaptığımız programları ve izlenimlerimizi MTO'muzun demirbaşlarından ve en parlak asistanlarından Selim Arslan kardeşimin kaleminden aktarıyorum. Lozan'da Osmanlı'nın tasfiye edildiği devâsâ oteli, anlaşmanın yapıldığı salonu ve koridorlarını dolaşırken üzerimize nasıl büyük bir ağırlık çöktüğünü ve içimizi nasıl tedirgin edici bir hüzün kapladığını söylemeden geçemeyeceğim. Zihin açıcı, düşündürücü okumalar diliyorum.

ZÜRİH'TE GENÇLERLE ÇAKILAN UMUT KIVILCIMI

Stuttgart’tan ayrılıp İsviçre’ye, Zürih’e vardığımızda, sanki coğrafya değişmemişti de ruhumuz başka bir iklime geçmişti.

Akşam, İsviçre Türk Diyanet Vakfı’nda gençlerle buluşma vaktiydi. Bizi vakfın emektar isimlerinden Zafer Terkeşli Bey ve Adnan Altuntaş Bey karşıladılar. Önce kısa fakat anlamlı bir şehir turuna çıktık. Tertemiz sokaklar, muntazam binalar, saat gibi işleyen bir düzen… Yusuf Hoca’nın ifadesiyle: “Adamlar cenneti kurmuş, ama içleri kurak...” Ardından da nefis bir yemekle gönlümüzü doyurdular. Özellikle İsviçre'nin meşhur içeceği Rivella’yla karşılaştığım an, başka bir ülkeye vardığımı damağımda hissettim.

Vakıf binasına döndüğümüzde bizi müşavir Bilal Yıldız Bey karşıladı. Sakin ama dikkat kesilmiş bakışlarıyla “Ben burada hizmet için varım,” diyordu adeta. Gönlüyle çalışan bir adam…

Vakıf büyük bir binanın yalnızca bir katını kullanıyor ama o katın içinde büyük hayaller dolaşıyordu. Adnan Bey, Yusuf Hoca konuşmasını yaparken beni kısa bir vakıf turuna çıkardı. Gençlere ayrılmış alanları görünce içimde bir umut kıvılcımı parladı. Üstelik bu kaçamak turun sonunda Adnan Bey’le masatenisi oynamak da nasip oldu.

Yusuf Hoca’nın konferansı her zamanki gibi bir “uyanış çağrısı”ydı. Konuşmasının sonunda MTO buluşmalarında olduğu gibi “muahat /........

© Yeni Şafak