Biz büyük bir medeniyetin çocuklarıyız. Medeniyetimizin büyüklüğünü tahayyül bile edemiyoruz bugün. Medeniyetini tanrılaştırmak değil bu dediğim.

Bugünün dünyasına hangi katkıları yaptığımızın, insanlığın düşünsel derinliğinin temellerini sağlam kazıklarla güçlendirenin biz olduğumuzun dahi farkında değiliz. Ayasofya’ya Sinan’ın dokunuşu gibi…

Nerelere ulaştık, neler yaptık, yaptıklarımızın sonuçları neydi bihakkın bilmiyoruz. Ama iyi bir mazimiz olduğuna dair inancımız dahi iyi bir mazimiz olduğunun delilidir. En iyiyi iyiye düşman edecek değiliz.

Kendini kandıracak da son milletiz. Hayallerimizi kendi tahayyülleriyle örtüştüremeyenler bizim kendimizi kandırdığımızı sandı hep. O yüzden hayallerimizi dahi bastırdık belki. Ama bugün başka. Üzerimizde tutadurdukları Avrupa sopası artık cılız bir asma çubuğu hükmünde.

“Türkler uyanıyor Ey Avrupa, bizim baskımızı artık yemiyorlar, gelin dövün de görsünler günlerini,” çağrılarının artık bir karşılığı yok.

Şimdi ayarı bozulan, ruhu çirkinleşen, ensesi kızaran, dişleri dökülen medeniyet elinde insanlık can çekişirken çağ yeniden bizi bekliyor.

“Barış için iğneyle kuyu kazacak” irade başka kimde var.

Nizam-ı alem ila-yı kelimetullah davasını gütme yürekliliğini başka kim gösterebilir. Bizim yeni dünya düzeninden anladığımız bu sözdür işte. Başka şey değil.

Başka düzen anlamayız, bu düzen kurulana kadar........

© Yeni Şafak