Türkiye’nin

Charle Hebdo

’su gibi bir

Leman dergisi

, tıpkı taklit ettiği Fransız dergi gibi Müslümanlara karşı her vesileyle nefretini, düşmanlığını, kinini “mizah” kılıfı altında kusmaktan hiçbir zaman geri durmadı. Fransız bir derginin İslamofobisi, İslam düşmanlığı anlaşılır da Türkiye’de yayınlanan bir derginin İslam nefretini anlamakta zorlananların önünde tipik bir örnektir Leman ve çevresi.

Mizahın bütün dünyada sahip olduğu ifade özgürlüğü ve tolerans sınırlarını sonuna kadar zorladıkça

geriye mizahtan başka her türlü sululuk, seviyesiz ve magandaca bir duygu kusmuğundan, holigan bir küfürbazlıktan başka bir şey kalmıyor

. O yüzden hiçbir zaman bir mizah dergisi gibi görülmedi dergi.

Mizah zekanın zekâtı veya ondan taşan bir şeydir aslında

. O zekadan türediğinde bir hiciv olarak hedef aldığı kişiler veya kesimler tarafından bile hakkı teslim edilir.

Leman dergisinde şimdiye kadar velev ki muhaliflerini hicvetmek için bile olsa zekadan türemiş, oradan taşmış bir espriyle, bir karikatürle karşılaşmadık.

Düşmanlarını veya muhaliflerini hicvetmek için seçtiği dil mizah adına mizahı katleden en ucuz ve en pespaye seviye.

Bir tabirle eşek şakası yerine bile geçemeyecek bir şey. Okuduğunuzda hissettiğiniz tek şey kindar, öfkeli ve korkunç bir düşmanlık.

Peygamber efendimizi konu ettiğinde ondan daha seviyeli bir tahayyül veya çizgi ortaya koymalarını bekleyemeyeceğiniz bir düşmanlık. Sorun tabi Leman çevresinin Peygambere ve ona tabi olan insanlara ne adına bu düşmanlığı benimsiyor olduğu.

Üzerinde yaşayanlar için bu toprakları vatan kılan şuuru inşa etmiş olan Peygambere ve ona tabi olanlara bu düşmanlık, bu öfke neden?

Şehadetleri dinin temeli olan ezanların her gün inlediği bu yurtta sadalanan en önemli ses Hz. Muhammed’in Allah’ın elçisi olduğudur.

Bu vatanı........

© Yeni Şafak