Dijital dönüşümün ivmelendiği, yapay zekânın (YZ) iş süreçlerine hızla entegre edildiği bu yeni dönemde işsiz kalır mıyım korkusu hala baş köşedeki yerini koruyor. Bu korku gittikçe sadece bireysel düzeyde bir kaygıyı değil toplumsal da bir gerçeği yansıtır hale geliyor. Yapay zekânın gerek işgücü piyasasında gerekse toplumsal hayattaki etki kapasitesi arttıkça işsizlik korkusu ile değersizlik korkusu arasında kıyasıya bir rekabet görünür hale geliyor.

Yapay zekânın gelmiş olduğu seviye âtıl durumdaki işgücüne “ben işsizim” deme dönemini kapatıyor. Bunun yerine

ben kendimi yenilemedim ya da becerimi güncellemedim gerçeği ile yüzleşme döneminin kapıları aralanıyor. Eski sürüm yeteneklerle bugünün piyasasında “404-Meslek bulunamadı” hatası almak sıradan hale geliyor.

Yapay zekâ, sabah işe bizden önce gidiyor; dosyaları okuyor, müşteri analizi yapıyor, hatta şirketin toplantı notlarını bile kendisi tutuyor. Yani sadece çalışmıyor, aynı zamanda çalışanı da inceliyor. Hal böyle olunca mesele işten öte işe yararlık şemsiyesi altında toplanıyor. Aslında sorunun yapay zekâ olmadığı gerçeği yüzümüze yüzümüze vuruyor.

Kabul edelim ki yapay zekâ işçiyi işten atmıyor; “sürümü desteklenmeyen” kişiyi dışarıda bırakıyor. Bu durum, günümüzde işten çıkarılma değil, güncelleme almama tehdidinin baş göstermesine neden oluyor.

Artık kariyer yolculuğu bir yarış olmaktan çıkıp, bir güncelleme sürecine dönüşüyor.

Diploma, tecrübe, geçmiş başarılar bir yere kadar taşıyor; asıl belirleyici olan, bugünün dilini ne kadar konuşabildiğin oluyor. Dijital çağda sabit kalan değil, adapte olan ayakta kalıyor. Çünkü bu yeni düzende en güçlü olan değil, en uyum sağlayan tutunuyor.

Değişime direnmek yerine, değişimin bir parçası olmak bizi geleceğe taşıyor.

Kendini yeniden tanımlamaya cesaretin yoksa, sistem seni “kullanıcı dışı” olarak işaretliyor. Geldiğimiz noktada kabul edelim ki, yapay zekâ işleri bitirmiyor, onları değiştiriyor, dönüştürüyor. Ve dönüşümde senin pozisyonun ne? Sistemin içinde güncel........

© Yeni Şafak