Kocaeli’nin Başiskele ilçesinin mütevazı bir mahallesinde, Kullar Merkez Çayevi'nde yazıyorum bu satırları. Ne ekonomi zirvelerinde alınmış kararlar ne de raporlara gizlenmiş tahminler var burada. Ama ekonomik göstergelerin en çıplak hali; çay kaşığının bardağa vuruşuyla, konuşmaların arasına sinmiş suskunluklarla kendini ele veriyor.

Sağımda, 40’lı yaşlarında EYT ile emekliliğe adım atmış Tahsin Abi oturuyor. İkram edilen şekersiz çay kadar buruk gözleri, “emeklilik var ama geçimlik yok” der gibi. Çaprazımda, hayatın tokadını yiye yiye kendinden geçmiş 65 yaş üstü Yaşar Amca. Artık ne enflasyonu soruyor ne de maaşı, sadece “bugün hangi gün?” diye mırıldanıyor ara ara. Biraz ileride, borçlanma maliyeti son yirmi ayda 2,5 kat artmış tüketimci Sedat, yeni bir kredi kartına başvurmanın eşiğinde. Yanındaki Cevdet Usta daha beter: Borçlanma maliyeti 3,5 kat artmış, “keşke dövizle alsaydık” cümlesini her gün biraz daha fazla söylüyor. Arka fonda Velet’in "Roman olsan yazsam seni" şarkısı…

Etrafa bakıyorum, ihracat gelirini yurt dışına park etmiş “ince ayar”cılar ortalarda görünmüyor, "Vur-kaç" taktiğiyle dalıp çıkan yabancı sermaye çok uzaklarda, sessiz direnişçi sermaye sahipleri de bu çayevinde yudum yudum yoklar. Ekranlarda sermaye severlerin tezahüratları, faiz sabit kalsın diyen ekonomistler, yüzde 48 iyidir diyen ortodontistler! Bu atmosferde Merkez güvercin olup yumuşak bir iniş mi deneyecek, ne pahasına olursa olsun enflasyonu avlamak için şahin mi olacak sorusu yanıt ararken buluyor kendini.

EKONOMİ SADECE RAKAMLARLA ÖLÇÜLMÜYOR

Ekrem İmamoğlu olayı, bir kez daha gösterdi ki Türkiye'de ekonomi sadece TÜİK verileriyle ya da merkez bankası adımlarıyla değil, adliye koridorlarıyla, televizyon alt yazılarıyla, sosyal medya başlıklarıyla da yön değiştiriyor. Yabancı sermaye, sadece ekonomik göstergelere değil; siyasi gelişmelere, yargı kararlarına ve kamuoyundaki dalgalanmalara göre ani pozisyonlar alabiliyor.

Rasyonel yatırımcı diye yutturulan bu mekanizma, çoğu zaman........

© Yeni Şafak