Bayram tatilleri, yalnızca ziyaret ya da dinlenme fırsatı olmanın ötesinde, vatandaş-devlet ilişkisinin en çıplak hâliyle gözlemlendiği özel zaman dilimlerini temsil ediyor. Bu dönemde trafikte yapılan uygulamalar ise adeta bu ilişkinin duygusal turnusol kâğıdı gibi işliyor. Kurban Bayramı’nda yapay zekâ destekli radarlarla yapılan denetimlerde kesilen cezalar, hem teknolojik kabiliyet açısından göz kamaştırdı, hem de toplumsal etkisiyle göz yaşarttı. Bayramın ilk günü, radarlarla tanışma süreci âdeta bir “ilkokul heyecanı” gibi yaşandı. Kimimiz için hayat kurtaran bir güvenlik adımıydı, kimimiz içinse cebimize uzanan soğuk, robotik bir el...

Her ne kadar yapay zekâ destekli radar sistemleri milyonlarca aracı çok kısa sürede tarayarak, plakadan hız ihlaline, araç tipinden sürat sınırına kadar tüm verileri etkileyici bir doğrulukla tespit edebiliyorsa da, vatandaşın yüreğinde bıraktığı iz çoğu zaman göz yaşına dönüşüyor. Açıklanan verilere göre ilk gün ceza oranı yalnızca %0,56 olsa da, halkın hissettiği oran çok daha yüksek: V’ları buluyor. Yüksek enflasyonun ve derinleşen hayat pahalılığının gölgesinde, radarların artık bir güvenlik aracı değil, tahsilat ve gelir üretme makinesi olarak algılanması, kamuoyunda büyüyen huzursuzluğu tetikliyor. Toplumun genel ruh hali zaten bir enflasyon slalomuna dönmüşken, bu düzleme bir de radar sekansı eklenince, sabır sınırları da doğal olarak zorlanıyor.

HIZ SINIRI 120, ALIM GÜCÜ 30, SABIR 0

Yeni sistemin temel hedefi geçmiş bayramlara kıyasla trafik kazalarını ve can kayıplarını azaltmak olsa da, uygulamanın yöntemi, sınırları ve kamuya yansıtılış biçimi, tıpkı diğer tüm kamusal müdahalelerde olduğu gibi meşruiyet zeminini zedeleyebiliyor. Alım gücünün toparlanmayı umut ettiği bir dönemde, ceza sisteminin giderek tırnak içerisinde bir “gelir yaratma” aracına dönüşmesi, kamu vicdanında kazaları önlemekten çok ceza kesmeye odaklanan bir düzen........

© Yeni Şafak