Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nin Kent Konseyi Kadın Meclisi ile birlikte gerçekleştirdiği dijital detoks etkinliği, modern çağın en görünmez bağımlılıklarından biri olan ekran bağımlılığına karşı anlamlı ve sembolik bir duruş niteliği taşıyor. Kadınlara yönelik bu etkinlik, sadece telefonlardan uzaklaşmayı değil; aynı zamanda doğayla temas kurma, farkındalık geliştirme ve ruhsal arınma gibi birçok pozitif hedefi başarıyla gerçekleştirmişe benziyor. Nefes egzersizlerinden atölyelere kadar uzanan program, kadınların gündelik hayatın yüklerinden bir günlüğüne olsun sıyrılarak kendilerine dönmelerine imkân tanımış.

“Aradığınız Kişiye Şu An Ulaşılamıyor” etkinliği, teknolojik gürültünün yerine doğanın sessizliğini koyarak, modern hayatın içinde kaybolan 'ben'e yeniden kulak verme fırsatı sunuyor.

Ancak bu kıymetli çabanın ardından şu soruyu sormalıyız: Kadının güçlenmesi neden çoğu zaman erkeğin geri planda kaldığı bir anlatıyla sunuluyor? Elbette kadın odaklı projeler toplumsal gelişim için önemli, ancak bu çaba sürekli bir “ön plana çıkarma” yarışına dönerse, aile yapısını ve sosyal dengeyi zedeleyen bir rekabet iklimi oluşuyor. Oysa kadının çalışması, erkeğin alternatifi değil tamamlayıcısıdır. İhtiyacımız olan şey, rekabet değil dengeyi esas alan bir toplumsal modeldir.

ÖZGÜRLÜKTEN TAHRİBATA GİDEN İNCE ÇİZGİ

Son yıllarda neredeyse bir slogan haline gelen “Ama o da çalışıyor” cümlesi, kadınların iş hayatındaki varlığını yüceltmek adına sıkça kullanılıyor. Başta kulağa özgürlükçü, eşitlikçi, modern bir duruş gibi gelse de bu cümle, derinlemesine incelendiğinde sadece kadın-erkek ilişkilerine değil, geleneksel aile yapısına da zarar veren bir zihinsel iklimi işaret ediyor.

Kadının işe gitmesi, sadece ekonomik değil aynı zamanda sosyal bir dönüşümün parçasıdır. Fakat bu dönüşüm, “Ben de artık dışarıda varım, ev içi sorumluluklar artık ikinci planda” noktasına evrildiğinde, eşin,........

© Yeni Şafak