TÜİK’in yayımladığı Sosyoekonomik Seviye (SES) verileri, Türkiye’de insanların gelir, eğitim ve meslek durumuna göre nasıl farklılaştığını açıkça ortaya koyuyor. Bu veriler, aynı zamanda son yıllarda uygulanan yüksek faiz politikası ve derinleşen enflasyon varlığının toplumun farklı kesimleri üzerindeki etkilerini anlamak açısından da önemli bir kaynak niteliğinde. Bugün kağıt üzerinde uygulanan ekonomi politikalarının amacı, toplum genelinde harcamaları azaltarak enflasyonu kontrol altına almak. Ancak uygulamada ise: Üst gelir grubundaki insanlar harcamalarını çok da azaltmadan hayatlarına devam ederken, düşük gelirli insanlar temel ihtiyaçlarını bile karşılamakta zorlanıyor. Bir de arada sıkışan alt-orta gelir grubu var.

Tasarruf yaparak ilerleme ihtimalini kaybeden bu kesim, artık elde avuçta ne varsa tüketiyor, geleceği planlamaktan ziyade, günü kurtarmaya çalışıyor.

Verilere göre, toplumun sadece %1,1’i en üst gelir grubunda, buna karşılık en alt iki gelir grubunu oluşturan kesim 5’i geçiyor. Bu da gelir dağılımında ciddi bir adaletsizlik olduğunu gösteriyor.

Yüksek faiz politikası, tasarrufu ve yatırım araçlarına erişimi olan zengin kesimi fazla etkilemezken, düşük gelirli aileler için gıda, kira ve ulaşım gibi zorunlu harcamalarda ciddi bir yaşam kalitesi kaybı ortaya çıkarıyor.

Hayat pahalılığı ve kredi maliyetleri yüzünden, dar gelirli insanlar artık sadece konforlarından değil, temel yaşam ihtiyaçlarından da vazgeçmek zorunda kalıyor. Bu tablo, sadece ekonomik dengesizliği değil, toplumsal yapıda kırılganlıkları derinleştiren bir eşitsizlik düzenine de işaret ediyor.

Farklı gelir gruplarının ihtiyaçlarını gözetmeden herkese aynı para politikasını uygulamak, alt gelir gruplarını daha da zor durumda bırakıyor. Sonuç olarak, “talebi soğutmak” için izlenen bu ekonomi politikası, üst sınıflarda küçük bir yavaşlamaya neden olurken, alt sınıflarda gerçek anlamda bir durma ve gerilemeye yol açıyor.

Eğer bu gidişat değişmezse, enflasyonla........

© Yeni Şafak