Aynı başlığı taşıyan yazım bundan yaklaşık on üç yıl önce yine bu köşede yayımlanmıştı. Konusu genelde kültür ve sanat adamlarımıza yapılan vefasızlık ve bunun tipik bir örneği olarak Muallim Naci’ydi.

Geçen on üç yılda, Muallim Naci’nin belli başlı kitapları Büyüyenay Yayınları tarafından Latin alfabesiyle yeniden basıldığı halde mezkur sitemlerimizle ilgili suskunlukta bir değişme olmadı.

Biraz da kültür-sanat ortamında ilgili hareketler bakımından neyin neye göre değiştiğini ya da değişmediğini görmemize vesile olacağı umuduyla söz konusu yazımı –birkaç küçük değişiklik yaparak– kıymetli okurlarımla tekrar paylaşma ihtiyacı duydum:

“Şu mahalli idarelerin, ilgili resmi ya da sivil kurumların desteğiyle yapılan kültür-sanat adamlarını anma günlerinin mantığını bir türlü anlayabilmiş değilim.

Hayır, hayır kimsenin kimseyi anmasına, bulunabilen imkanların kültür-sanat adamlarının tanınması için kullanılmasına, o kullanıştan emeği geçenlerin de yararlanmasına itirazım yok.

Benim itirazım, bu faaliyetlerin üç beş kültür-sanat adamının ismiyle sınırlı kalmasınadır.

Söz konusu mantığı anlayabilmem için bana yardımcı olmaya çalışan birileri, aslında Kemalist-sol tarafından inançları gereğince bilinçli olarak unutturulmaya çalışılmış isimlerin öne çıkarmasının hedeflendiğini söylediler ama bu gerekçe benim açımdan ilgili belirsizliği daha da artırmaktan başka bir işe yaramadı.

“Madem böyle” diye başlayınca, Osmanlı Türkçesi’ne, edebiyata ömrünü hasretmiş Muallim........

© Yeni Şafak