Yavuz Bülent Bâkiler vefat etti. Türkçenin bayraktarı, vatan sevdalısı bir şair, yazar.

Her mısrada, her cümlede aşkını sevdasını anlattı.

Konuşması da şiir gibiydi. Sohbetine doyum olmazdı.

Kitapları gibi kayda alınmış sohbetleri de kaldı geride.

Arı, duru bir Türkçe ile yazdı, konuştu. Dünyanın en güzel diliyle…

Yavuz Bülent Bâkiler’in Türkçe hassasiyeti en üst seviyedeydi.

Vatan sevgisiyle eş görürdü.

Göz ardı edilecek, hafife alınacak bir konu görenlerin çoğunlukta olduğu bir yerde, bu hassasiyet ön plana çıkardı elbette.

Yanlış kullanılan bir kelimeye tahammül etmezdi. İsterdi ki her kelime en doğru şekliyle kullanılsın. Bilhassa yazıp çizenlerde hata görünce, bahçesindeki çiçekler ezilmiş gibi üzülürdü.

Rahmetli Bahattin Karakoç vesilesiyle tanışmıştım. 80’lerin tam ortası. Aklımda yanlış kalmadıysa 85 Nisan’ı. Kültür Bakanlığı’ndaki bürosuna gitmiştik. Genç bir hukukçuydu. Ankara’da bir İstanbul Beyefendisi.........

© Yeni Şafak