Özgür Bey’de inci mercan bol. Bahreyn suları gibi. Ağzından son dökülen inciler, stüdyoda karşısında oturan Uğur Dündar’ı bile şaşkına çevirdi, sus pus oldu, yüzüne bakakaldı.

“Biz bu iktidarı değiştirmeyi hedeflediğimiz için arkadaşlarımız hapiste. Kedimize kadar saldırdılar. Kedimizi de hasta ettiler.”

Lâf ola beri gele. Kediye kimler, niye saldırsın? Kim, ne diye kediyi hasta etsin? Arkadaşlarınız ne sebeple hapiste olduğunu, cümle âlem biliyor; o kedi dahi farkındadır.

Uğursuzluk sizde. Hadsizlik, pervasızlık sizde.

Usulsüzlük, rüşvet, irtikap, irtikacak sizde.

Söylemesi ayıp değil, market kartı bile var.

Bulunduğunuz binanın üstünden uçan kuşlar bile zehirlenip düşebilir.

İçindeki kedi ne ki!

Bir elde hançer, bir elde tomarlar ile kurultaya gittiniz.

Sonra da başınız dertten kurtulmaz oldu.

Siyonistlerin “Vadedilmiş topraklar” düşüncesi gibi Özgür Bey ve saz arkadaşlarında da “vadedilmiş koltuk” inancı var sanki.

Boş ve geçersiz tabii. Bir hükmü yok.

Başka bir adreste yeni bir genel merkez binası kiralamak yahut yeni bir parti kurmak bile kurtarmaz.

Hem o zaman “Atatürk’ün partisi” diyemezsiniz. O........

© Yeni Şafak