Evvela belirtmeliyim:

Suriye’de neyin olup olmayacağına Suriye halkı karar verir.

Hangi rejimde yaşamak istiyorlarsa kendileri karar verirler.

Siyasi-idari sistemlerine kendileri karar verirler.

Kendilerini nasıl yöneteceklerine de kendileri karar verirler.

Kendi anayasalarını yaptıklarında bütün bu soruların cevapları da ortaya çıkmış olacak.

Bu süreçte kendilerine önerilerimiz olacaktır elbette.

Kendimizi onlardan daha akıllı ve tecrübeli gördüğümüz için değil.

Kendimizi onların patronu veya sahibi olarak gördüğümüz için değil elbette.

Kardeşleri olarak kendilerine nasihatte bulunmaya da, kendi tekliflerimizi sunmaya da elbette hakkımız var.

Bu hak, akidemizin bize verdiği bir haktır.

Suriye sadece Suriye’den ibaret değildir.

Suriyelilerin kaderi bizim kaderimizdir.

Sevinçleri de hüzünleri de bizim sevincimiz ve hüznümüzdür.

Biz Suriye’yi komşu bir ülke olarak değil sadece, asıl kardeş ülke olarak kabul ediyoruz.

Suriyelileri de kendi kardeşlerimiz olarak görüyoruz.

Aynı akideye, aynı tarihe ve aynı kültüre mensup kardeşler topluluğuyuz biz.

O yüzden birbirimizle her anlamda dayanışma halinde olmamız ve istişareyi kendi aramızda derinleştirerek sürdürmeyi hem akidemizin bir hem de tarihdaşlığımızın bir gereği olarak olmazsa olmaz önemde görüyoruz.

***

Suriye, İran tipi İslamcı bir yönetim modeline asla sahip olmamalıdır.

İslami olmalıdır. İslam’ın hükümlerini esas almalıdır. Özellikle bu doğrultuda dini esas alan ama dinin olmazsa olmaz önemde gördüğü herkes için adalet ilkesini yeni bir devlet modeline dönüştürmelidir.

Dini bir devlet ideolojisine dönüştüren ve devlet marifetiyle dini yaşam tarzını herkese zorla dayatan totaliter ve otoriter yönetim modelinden uzak durmalıdır.

Bu bağlamda her türlü mezhepçi anlayıştan da uzak durmalıdır.

Devleti........

© Yeni Şafak