Yapay zekadan bana çağımızın en büyük insani sorunlarından biri olan iletişimsizlik ile ilgili edebi bir metin yazmasını istedim. Şöyle bir metin oluşturdu:

“İletişimsizlik, çağımızın sessiz fırtınasıdır; insanlar birbirine kelimelerle değil, ekranların soğuk parıltısıyla dokunur, yürekler ise suskunluğun gölgesinde yalnızlığa mahkûm olur. Sözcükler, bir zamanlar ruhları birleştiren köprüler kurarken, şimdi dijital uçurumların kenarında yankılanır, duyulmadan kaybolur. Her bir mesaj, bir çığlık gibi gönderilir, lakin çoğu zaman ne bir kulak bulur ne de bir yüreğe ulaşır; böylece insan, kalabalıklar içinde bir ada gibi, kendi sessizliğinin esiri olur.”

Edebi sezginin çok da öncelik almadığı sosyal medya mecralarında her biri kayda değer sayıda beğeni alacak cazibede cümleler bunlar. Sadece çok dikkatli gözler buradaki yapaylığı teşhis edebilir. Şaşırmadığımı söyleyemem doğrusu; bir metin ortaya çıkmasını bekliyordum ama bu kadarı fazla geldi bana. Dehşet verici bir şey elbette bu! Yazı elden gidiyor diyen olursa, itiraz etmem!

Başka bir şey denemek istedim ve bu konuda birkaç espri üretmesini rica ettim. Dört espri bıraktı hemen sayfaya; ikisini yeterince komik bulmadım ama diğer ikisi iş yapar gibi geldi. Hemen sizinle........

© Yeni Şafak