İnsanların birbirini anlaması, buna bir yol bulabilmesi giderek zorlaşıyor. Bütün konuşmalar bir sağırlar diyaloğu şeklinde gelişmeye başladı. İnsanların çoğu kendi sesinin sarhoşu olduğu için bu iletişimsiz konuş-kanlığın farkında olan da pek yok. Sürekli konuşuluyor ama bu konuş-maların sonunda, büyük kısmı dolaşımdaki ezberlerden devşirilen aynı basmakalıp sözlerle dönüyor evine insanlar.

En başta dinlemek üzere değil kendini dinletmek üzere başlatılan konuşmaların başka sözlerden alabileceği, almak isteyeceği bir şey olmuyor. Anlama dayalı bir alışveriş yok, kişiler her sözü kendi toplama argümanlarının tetikleyicisi olarak kullanmak derdinde sadece… Sürekli birbiriyle tokuşan, çarpışan, sürtüşen, itişip kakışan ama birbirine geçişkenliği olmayan lafazanlıkların konuşma balonları dolaşıyor mütemadiyen tepemizde.

Kullanışlı sözler, harareti yüksek laf kalıpları, balyoz etkisi olduğuna inanılan tahrip gücü yüksek iddialar, doğrulanmamış ve sağlamasını yapmaya ihtiyaç duyulmamış afaki tezler, üfürükten argümanlar, afaki komplo lakırdıları… Bütün bunlar serbestçe dolaşıyor atmosferimizde ve gittikçe güçten düşen gerçek fikirleri boğuyor bu kirlilik.

Bir yere kadar soğukkanlı kalabilsek bile bir yerden sonra hepimiz bir ucundan........

© Yeni Şafak