Her sabah kalktığımda sağımı solumu dikkatle kolaçan ediyor, hatalarım da benimle birlikte uyanmış mı diye içimin bütün kıyı ve köşelerine bakıyorum. Hatalarımı çok sevdiğimden, yanlışlarıma çok bağlandığımdan değil ha! Göremeyeceğim yerlere saklanarak bana kendilerini unutturmalarından korkuyorum!

“Lütfen Tanrı’nın sana bir zamanlar verdiği, kusurları olan insana bir bak….

O zamanlar gerçekten nasıl biriysem ve Tanrı’nın izniyle, nasıl biri olmaya devam edeceksem, beni birazcık olsun öyle sevmeye çalış. Sonra lütfen sevgilim, kusursuz olmayan insanların arasında kusursuz olmayan bir insan ol yine” diyor Kurt Vonnegut, ‘Ölümlüler Uyurken’ isimli kitabının bir yerinde.

Bir berber bir berbere, “İşin gücün hep tıraş! Gel beraber huzur içinde şöyle güzel bir sabah kahvesi içelim” demiş.

Şu küçük sahildeki kum tanelerini saymaya yetmeyecek bir ömrün nelere nelere yeteceğini vehmediyor, yetmeyeceği aklımıza dank edince de yıkılıyoruz.

Unutmamak için sağa sola not ettiğimiz şeyler, hafızamızda yer........

© Yeni Şafak