Kara derin gözleri vardı. Gece gibiydi Leyla. Ya da burada gece Leyla gibiydi.

Leyla molotofkokteyli atıyor, taş atıyor polisler yakalayıp bana getiriyordu. Yaptığının ne kadar farkında diye.

Leyla, dedim, siz taş atarsanız buraya öğretmen gelmez, doktor gelmez. Öğretmen gelmezse siz okuma yazma öğrenemezsiniz. Doktor gelmezse hastalarınızı ta Van’a götürmek zorunda kalırsınız. Doktor, öğretmen burada olsa daha iyi değil mi?

Sen taşı kime atıyorsun?

(Yüzüme baktı. Bakışlarımız birbirine kenetlendi.)

Sen taşı kendine atıyorsun. Kardeşlerinin istikbaline atıyorsun.

(Leyla nefes alıp veren bir canlı gibi değil taş gibi oturuyor. Taştan katı oturuyor.)

Türkiye’nin belki de en güzel şehri niye böyle taşlı sopalı olsun!

(Çatık kaşlarının arası yavaş yavaş açıldı. Dinledikçe yüzüne yavaş yavaş gün doğar gibi oldu.)........

© Yeni Şafak