Hamas’ın kahramanca direnişiyle gelen Gazze zaferi kutlu, mübarek olsun.

Evet, bu bir zaferdir. Tartışmasız bir zaferdir. Dünyanın en acımasız, ahlaksız, ilkesiz ordusu, trilyon dolarlara varan harcamayla, en ölümcül kitle imha silahlarını kullanarak, 363 kilometrekareye sıkışıp kalmış 2,5 milyon insanı 467 gün boyunca bombalamış; hiçbir başarı elde edemeden, rehinelerini alamadan, diz çökerek, boyun eğerek, üstelik binlerce kayıp vererek, arkalarında İsrail’in üzerine çökmüş kesif bir korku, mutsuzluk, ümitsizlik bulutu bırakarak geri çekilmek zorunda kalmıştır.

Tek tek gidelim…

7 Ekim operasyonu son derece haklı, meşru, başarılı bir operasyondur. Gazze’ye on yıllardır verilen yegâne özgürlük, “ölme şeklini tercih” özgürlüğüdür. Hamas, savaşarak, kahramanca ölmeyi tercih etmiştir.

* Bazı “hain” Müslümanların da dile getirdiği gibi, “uslu dursalar”, “otoriteye itaat etseler” bunlar olur muydu? Evet olurdu, zaten oluyordu. 1948’den bu yana İsrail kimi zaman tek tek kimi zaman toplu öldürüyor, adım adım Filistin’i işgal ediyordu. Nitekim “uslu duran” Mahmut Abbas’ın yönettiği Batı Şeria da 467 gün boyunca zulümden payını aldı.

* “50 bin masum Gazzeli şehit oldu. Gazze tamamen yıkıldı. Buna zafer denir mi?” Evet bu bir zaferdir. Çanakkale’de 90 bin insanı şehit verdik, zafer değil miydi? Terörle mücadelede 10 bin güvenlik görevlimiz şehit oldu, ne yapsaydık, “bırakınız bölsünler” mi deseydik? 15 Temmuz’da, kimse ölmesin diye Fetullahçı alçaklara meydanı mı bıraksaydık? Sakarya Savaşı’nda 39 bin zayiatımız vardı, ne yapsaydık, “bırakalım Yunan geçsin” mi deseydik? Ucunda ölüm var diye........

© Yeni Şafak