Uykunuzun en derin saatlerinde, mesela Gazze'de, Şam'da ya da Tahran'da bir bombanın gelip sizi ve yakınlarınızı katledebileceğini hiç düşündünüz mü? Veya ne zaman, nereden geleceği belli olmayan bir merminin, şarapnel parçasının size isabet edebileceğini? İşte bizim coğrafyamızda, şu anda milyonlarca insan tam da bu korkuyla yaşıyor. Gazze'de çocuklar yorgan altına değil, korkunun altına girerek uyuyor. Suriye'de anneler, çocuklarını göğüsleriyle korumaya çalışıyor. Ve İran'da, bilim insanları sokağa çıkarken son vedalarını içlerinden ediyor.

Ama işin daha acı tarafı şu: Bu insanların üzerine yağan bombalar, bu topraklardan geçen bir veriyle, bir koordinatla, bir radar taramasıyla yönlendiriliyor olabilir.

Evet, yanlış duymadınız.

Malatya Kürecik'teki radar üssü, NATO için kuruldu deniyor.

Ama NATO'nun verisi kimde? ABD'de. ABD bu veriyi kimle paylaşıyor? İsrail'le. Ve İsrail o verileri kim için kullanıyor? İran için, Filistin için…

Sonra ne oluyor?

Bir sabah uyanıyoruz. Bir nükleer bilimci öldürülmüş. Bir konvoy vurulmuş. Bir hastane bombalanmış. Biz de ekran karşısında "kınıyoruz."

Ama bu "kınama diplomasisi"nin arkasında başka bir tablo var. 2024 yılında Türkiye, İsrail'e ihracatta tarihî rekor kırdı. Gazze'de çocuklar bombalanırken Türkiye'den İsrail'e tonlarca inşaat demiri, gıda, plastik malzeme, kimyasal madde gitti. Kimi kandırıyoruz?

Bir yanda "kardeş Filistin halkı" diyoruz, Öte yanda İsrail'le ticarette rekor kırıyoruz.

Bu ikiyüzlülük sadece dış politikada........

© Yeni Mesaj