Savaşın ilk aylarında "kimin haklı, kimin haksız olduğu" tartışılırken, bugün soru farklı bir noktaya taşındı:

Kim ne istiyor, nereye varmak istiyor?

Rusya: Güvenlik alanı ve etki sahası

Moskova, sürecin başından bu yana Ukrayna'yı yalnızca bir komşu ülke olarak değil, kendi güvenlik alanının bir parçası olarak görüyor.

Rusya yönetimi, NATO'nun doğuya doğru genişlemesini bir tehdit olarak tanımlıyor.

Bu nedenle, mevcut çatışmada Rusya'nın önceliği;

Batı askeri ittifakının sınırlarını kendisine daha fazla yaklaştırmaması,

Ukrayna'nın askeri olarak Batı sistemine entegre olmaması,

Ve 2022 sonrasında kontrol ettiği bölgelerde statükonun korunmasıdır.

Kısacası Rusya, "sınırlarının ötesinde güvenlik tamponu" yaratmak ve savaş sahasında kazandığı alanları pazarlık gücü olarak masaya taşımak istiyor.

Ancak yaptırımların uzun vadeli etkisi, ekonomik dayanıklılık ve diplomatik izolasyon, Moskova'nın önündeki en önemli sınamalar.

Ukrayna: Egemenlik, güvence ve yeniden yapılanma

Kiev yönetimi, savaşın başından beri "egemenlik" ve "toprak bütünlüğü" vurgusunu koruyor.

Ukrayna yönetimi şu üç temel hedefe odaklanmış durumda:

1. Rusya'nın kontrol ettiği toprakların geri alınması,

2. Güvenlik açısından kalıcı uluslararası garantiler sağlanması (NATO üyeliği ya da benzeri mekanizmalar),

3. Ülkenin yeniden inşası ve ekonomik toparlanma için Batı desteğinin devamı.

Ancak savaşın uzaması, ekonomik yıpranma ve insan kaybı, Kiev'in askeri hedeflerini zaman zaman diplomatik gerçeklerle dengelemek zorunda bırakıyor.

Ukrayna, "adil bir barış" talep ederken toprak kaybını kabul etmeye yanaşmıyor.

Amerika Birleşik Devletleri: Düzenin korunması, çatışmanın sınırlanması

Washington yönetimi için Ukrayna'daki savaş, küresel düzenin testi.

ABD, Ukrayna'yı desteklemeyi sürdürüyor........

© Yeni Mesaj