Allah rahmet eylesin Barış Manço, 1981 yılında Kurtalan Ekspres ile bu güzel eseri yaptığında, gün gelecek dillere pelesenk olmuş bu şarkı bir mahallelinin umudu ve mücadelesi için sembol olacak diye.

Sene 1989 Mart ayının 6'sı.

Gümüşhane Torul ilçesini ve civarındaki yerleşim yerlerini köyleri, mezraları heyelan vurmuştu.

Devletimiz de sağolsun burada yaşayan ama evi barkı kalmamış olan insanlarımıza sahip çıkmış, Kocaeli ili Gebze ilçesi Kirazpınar sınırları içerisindeki taş ocakları mevkisine de yakın olan bölgede kendilerine mesken yapmalarını ve mağdur olmamaları için taş ocaklarında da iş vermek kaydı ile buraya yerleştirmişti.

İnsanlar zamanla buraları yurt edindiler. Evler kurdular, bahçe yaptılar, hayvancılık yaptılar, halen de az da olsa devam edenler bulunmakta.

1989'da Gebze Kirazpınar mahallesine mecburi göç ile gelen Gümüşhaneliler, başlarını sokacak bir ev bulmanın sevinci ile, yolu izni olmayan, suyu olmayan, sağlık ocağı bulunmayan, üç saatte bir geçen merkeze gitmek için bekledikleri araç da olmasa, şehir ile bağlantısı bulunmayan, okulu olmayan, elektriği çok kısıtlı olan bu bölgede zor ve meşakatli bir dönem geçirdiler.

Gebze'yi bilen bilir, cezaevinin kentin dışı sayıldığı bir yerde, Kirazpınar bölgesi köy denilecek kadar imkanlarının kısıtlı olduğu bir alan idi.

İnsanlar bu kadar olumsuzluğa rağmen başını sokacak gecekonduya razıydılar.

Elindeki yitince anlayan insan, evleri, ocakları heyelanla kaybolan bu çileli vatandaşlarımız da devletin desteği ile oluşturdukları hayata tutunmak zorundalardı.

Bunu şunun için özellikle vurguluyorum:

Hazine arazisi olan bu alan, öyle şehrin merkezinde, dertsiz bir yer değildi.

İnsanların ömürleri buraları yaşanılacak bir yere dönüştürmek ile geçti.

Dile kolay 35 yıldır burada........

© Yeni Mesaj