Cefakar, çileli, onurlu, mücadeleci, eli öpülesi, Anadolu'nun yürekli analarına bin selam olsun.

Ellerinden öperim.

1967'de Tokat'ın Almus ilçesine bağlı Çamdalı köyünde açtı aleme gözlerini Hüsniye.

O doğduğunda iki abisi iki de ablası vardı. 5 numara...

Babasını 4 yaşında kaybetmiş bir ananın 3. kızı.

Köylük yer, malum Anadolu şartları 5. sınıftan mezun oldu o da diğer köy çocukları gibi.

Tarlada, bağda, bahçede çalıştı.

Koyunları keçileri vardı.

İnekleri, kömüşleri, tavukları vardı.

Safkan bekçi köpekleri vardı.

Ama bir de atları vardı, alnında akıtma topuğu benli kırat.

Yaşıtları arasında onun gibi binici hak getire.

Bir seferinde anlatırken şöyle demişti:

"Köyden yaylaya 6 kere odun indirip 7 kere tekrar yaylaya çıkardım."

Babası şeker fabrikasında işçi idi.

Çocukları ne isterlerse alırdı şehirden, ilkokulu bitirdiğinde hediyesi halı tezgahı idi. (20 sonra o tezgaha halı dokuyacak, oğlunun okuldaki öğretmenine hediye edecekti.)

1979'da mezun oldu. 1981'de gönlü düştü, sevdalandı.

Vermediler. 1982 Temmuz'unda kaçtı. 15 yaşındaydı.

1984'te 17'sindeydi, Uğur'u oldu.

Eşi askerde idi, yalnız bir kadındı kalabalık aile içinde.

1985'te gurbet gözüktü, İstanbul hayatı başladı.

Ev, iş kurma, derken,........

© Yeni Mesaj