Ne söylesem ki harabım, ne eylesem ki harap… Şair “bir hayata çattık ki hayata kurmuş pusu” der. Bir neslin serencamıdır belki dile getirmek istediği.
Zahiren mamur, hatta şatafat içinde görünen bir hayata rağmen; gönül kırık ise hanümanların haraba dönüşmesi kaçınılmazdır. Gönül kaç dolarla(!) çalışır, kaç gram som altın gönül almaya kafidir bilen varsa beri gelsin.
Kifayetsiz muhterislerin gönül almaktan anladıkları olsa olsa “tüccar kafa”sıyla olur ki, Allah nasip etmeye…
Yaşamak bir imkansa “mekan” en gerekli olan şeydir. Adam gibi yaşamak, mamur bir mekan da mümkün olabilir.
Oysa mekanı mekan yapan bizatihi gönül eri insandır. Ara ki bulasın.
Gönül dili........

© Yeni Meram