Yazının ilk bölümünde bahsedeceğim bazı konular var… Bu konularla ilgili olarak derdim kişiler değildir!
Önceden söyleyeyim!

-*-*-

Samimi olarak söylüyorum; mesela Kozanköy’de yıllardan beri adı Raif Rauf Denktaş Stadı olan sahanın ani ve de seri bir kararla Ünal Üstel olarak değiştirilmek istenmesi ile ilgili olarak, ne Üstel’i, ne de ilgili köyümüzün spor kulübü yöneticilerini suçluyorum!
Hiç alakası yok!

-*-*-

Suçlu sistemdir!
Çünkü çark yıllardır böyle dönüyor!

-*-*-

Ersin Tatar’ın yanında, Kozanköy Spor Kulübü yetkilileri, Ünal abinin kendilerine gösterdiği ilgiye teşekkür etmek istedi!
Önce Tatar’a karşı bir saygısızlık var tabii ki!
Ama onun da öncesinde Raif Rauf Denktaş’a saygısızlık!
Dediğim gibi, çark böyle çalışıyor!

-*-*-

Kendimize olan saygıyı kesinlikle yitirdik!
Kendimize de saygı yok, kimseye de saygımız kalmadı!
Sadece çıkarlar var!
Ben ben ben!
Kulüp yöneticileri de çıkarlarını, bu jestle korumanın peşinde!

-*-*-

Saygıyla birlikte, devlete ya da kurumlarına olan inancımızı yitirdik!
Her şeye!

-*-*-

Kimseye güvenmiyoruz!
Hem de kimseye!
Hiç kimseye!

-*-*-

Mesela!
Lefkoşa’da dün iki sarı çizgi üzerine park etmişim!
Vallahi farkında bile değilim!
Tabii ki zabıta ceza yazdı!

-*-*-

Arabamı park ettiğimde aynı yerde, yani hatalı park eden en az iki, hatta üç araba daha vardı!
Onlar zabıtayı görmüşler, arabalarını kaldırmışlar!
Ben zabıtayı görmediğim gibi; çift sarı çizgiyi de görmedim!
Çünkü görülebilecek netlikte değil!

-*-*-

Vergisini ödüyorsunuz ama hizmeti doğru bir şekilde alamıyorsunuz!

-*-*-

Şehir içi veya şehirlerarası yollar son derece kötü!

-*-*-

Ve evet itiraf edeyim; merkezi ya da yerel yönetim bu konuda elinden geleni yapıyor ama yetmiyor!
Yetmediği gibi; inancımızı yitirdiğimiz için, haklı bile olsa, ceza yazana tepki veriyoruz!
Evet inanç yitirildi!
Karşımıza devlet diye saygı duyacağımız bir otorite bırakmadılar!

-*-*-

Bu inancı nasıl geri kazanabiliriz?
Asıl mesele burada!

-*-*-

Bir örnek daha vereyim…
Hız........

© Yeni Düzen