Geçen hafta yazımı yazamadım. Çok yorgun ya da hiperaktif olunca uykuya dalmak zordur ya aynı durumlarda yazı da yazılamıyor. Aslında tek neden bu da değildi. Portekiz- Portimao’da erken kalkıp otel odasında yazımı yazıp sonra şiir festivali programına katılmak seçeneği vardı ama Atlantik Okyanusu’nun sularında yüzme isteğim bir gün önce epey yorgun düşürmüştü beni.

Bu yazıyı İstanbul’da inanılmaz bir yoğunluk arasında yazıyorum yine. Portekiz’deki festivalin düzenleyicilerinden POP ( Poets of the Planet) Gezegenin Şairleri ağının koymuş olduğu Jack Hirschman Ödülü’nün törenini örgütlemekle uğraşıyorum. Bu yıl ödül Kürt şair İlhan Sami Çomak’a verildi ve bence İlhan 30 yıllık haksız mahkumiyetin ardından güzel bir ödül törenini fazlasıyla hak ediyor. Dün bir kafede bu işlerin uzmanı Ruhan Bilkay ile program üzerine çalışırken kafe sahibi İranlı kadının söyledikleri içimi burktu. “Rüzgâr esince bir kadının içinin ürpermesini anlayabilir misiniz?” diye sordu. Başörtünün açılması ile ceza yeme korkusu. Şu an bombalar altında bir halka ait olmak nasıl da acı verici.

Portimao’daki şir festivalinin odağında da dünya meseleleri vardı. Şairler dünyayı değiştiremez belki ama başka bir dünyanın hayalini kurabilirler ve dünyayı değiştirmek için yola çıkanlara esin olabilirler. Portimao’dan aklımda kalan kilit kelime “su” aslında. Suların birleştiği, Akdeniz ve........

© Yeni Düzen