Ligin zirve yarışına yön veren karşılaşmalarından biri, haftanın en çok merak edilen mücadelesiydi. Lider Cihangir ile takipçisi konumundaki Gençlik Gücü’nün randevusu, lige damgasını vuran hücum gücü ve oturmuş oyun yapısıyla Cihangir, yalnızca puan farkını değil, oyun üstünlüğünü de sahaya yansıtan bir takım görüntüsünde.

Öte yandan üç beraberliğiyle “kolay teslim olmayan” ve bu sezonun en disiplinli ekiplerinden biri olan Gençlik Gücü, lideri deplasmanda yakalamak için sahaya çıktı. Üst sıraların havasını, rekabetin sertliğini ve sezonun gidişatını belirleyen bu karşılaşma, daha ilk düdükten itibaren tansiyonu yüksek bir sınav olacağının sinyallerini veriyordu.

Ali Oraloğlu, takımını sahaya belirgin bir temkin duygusuyla çıkardı. Geriden pasla oyun kurmaktan ziyade, direkt uzun toplarla rakip savunmanın arkasını yoklayan bir strateji tercih ettiler. Bu yaklaşımın pozisyon üretmede işe yaramasının temel nedeni ise, Gençlik Gücü’nün bu topları karşılamak için oldukça derine yaslanarak oynamasıydı.

Liderlik avantajı düşünüldüğünde Cihangir’in dengeli, riskten uzak bir oyun planı benimsemesini elbette anlayabiliriz. Ancak özellikle iç saha maçlarında alıştığımız o yüksek tempolu baskılı başlangıçtan uzak durmaları, oyunun mutlak kontrolünü ele almalarını zorlaştırdı. Bu da Cihangir’i, baskısıyla rakibi çözen bir takım kimliğinden ziyade, “sonuç odaklı, kupaya uzanacak takım” görüntüsüne yaklaştırdı.

Orta alanda sayısal olarak bir kişi eksik kalmaları, ikili mücadelelerde zaman zaman geri düşmelerine yol açtı. Bu durumu erken fark eden teknik ekip, oyuna Berham’ı alarak müdahale etti ve bu hamleyle hem orta saha dengesi sağlandı, hem de oyunun kontrolü tekrar........

© Yeni Düzen