Yeni bir sabaha başlarken, aynalardan çok gökyüzünü severim…
Derin bir nefes almayı ve uçsuzluğa bakmayı…
O uçsuz maviliğe baktığımda, sanki içimdeki bütün ağırlık bir anlığına hafifler.

***

Derken trafikle karşılar beni hayatın ağırlığı...
Kalabalık, kaos, gürültü, ızdırap…
Üstelik görüyorum, yalnızlık akıyor o kalabalıklar içinde…
Epeyce bencillik akıyor.
İnsanların gözlerinde geleceğe dair bilinmezlik akıyor.

Tekerleklerin altında ezilen sadece asfalt değil; nezaket, sabır ve insanlık da kırılıyor her sabah.

Betona, metale, vasatlığa yaslanmış hayatlarımız, yıllarca tozu alınmayı bekleyen çerçeveler gibi duruyor. O çerçevelerin içinde gülümseyen yüzler kalmadı üstelik…

***

Hâlâ mahkemeye çıkıyor, 60 yaşında iki Kıbrıslı…

“Mülke tecavüz” iddiası geri çekilmiş, dünyaya daha da rezil olmadan…

Bir insanın kendi toprağına, mülküne,........

© Yeni Düzen