- “Onu bana, beni ona gömün
/ bir gün kavuşamasak” (Neşe Yaşın)

- “Zeki, bu kadar küçük bir ülkenin, hâlâ nasıl bu kadar çok sorunu var, anlayabilmiş değilim.” (Yeni Ay Tilkisi)

Yıllarca çok düşündüm: Bu güzel coğrafyada insanlar neden birbirini öldürdü?

Hem de kaç bahar birlikte hasada çıktılar, yük taşıdılar yan yana, limanda… Bayramlarda ya da paskalarda aşlarını paylaştılar… Fırınlar yaktılar ortaklaşa, top koşturdular aynı sahada… Birbirlerinin dillerini öğrendiler, ezgileri ortak oldu, dansları, küfürleri, ağıtları…

Annem babam hep anlatırdı, bebekken, gece dışarı çıktıklarında, Kıbrıslı Rum dostlarına bırakırlarmış bizi… Yıllar sonra barikatlar kontrollü geçişlere açılınca, o güzel insanlarla yüzleştim…

Biliyorum, genelde acılar hatırlanır, ölenler anıtlaşır, ders kitapları katliamları yazar hep… O günler öğretilir inatla çocuklara… Oysa çok daha fazla dostluk hikayeleri vardır yaşanan, işbirliği ve dayanışma ekilmiştir toprağa…

***

“Acı çektiren bir başka kadına / hangi kadının oğluydu aslında” diye sorar bir şiirinde, Neşe Yaşın…

Bu güzel ülke peri masalları gibi yaşamadı elbette… Çocukları kopardılar annelerin bahçesinden… Diri diri toprağa verdiler........

© Yeni Düzen