Kamuoyu araştırmalarına göre — ki bu bir duyum değil, doğrudan bilgi — Tufan Erhürman’ın önde olduğu bir tablo var.

Sokağa baktığında da, yaygın kanaat şu: “Tufan Hoca kazanır.”

Ama doğrusu, insanlar çoğunlukla nabza göre şerbet veren ustalar aynı zamanda…

Bu ülke biraz da “şerbet ülkesi.”
O nedenle ortada hâlâ bir “yarış” var.

***

Peki, manzara ne?
Tatar agresifleşti.

Eğreti cümleler, ithal reklamcıların dili…
Polemik dilenme; sataşma, korku…
Çözülmenin işaretleri.

“Biz olmazsak savaş çıkar” pozu adeta.
Ama aynı eller 610 tabanca izni veriyor şimdiki düzende.
Kime karşı?
Bu "hangi" korku?

***

En gülümseten diyalog şu oldu:
Gençler kendisini az alkışlayınca içerledi ya adam… Ünal abi 2025’i “Gençlik Yılı” ilan ediverdi.

Üç ay sonra yıl bitiyor (!)

Noter, “T”, arsa, istihdam peşinde koşarken yılın bittiğini unuttu.

Bir dostum espri yaptı:
“Yine de iyi, 2024’ü de ilan edebilirdi…”

Şimdiki çocuklar, cin gibi!
Bu reklama aldanma ihtimalleri var mı sizce?

***

Toplumun gündemi onca rezillik olsa da…
Yine dönelim şu meşhur “iki devletli hayal dünyası”na.
Ben beş senedir hâlâ soruyorum:
Bu “iki ayrı devlet” hangi ikisi?

"Biri KKTC" bile........

© Yeni Düzen