İnsan bu adada yaşarken özellikle de barışa dair bir anlam boşluğuna düşüyor bazen.
Çünkü siyasetin kurduğu dil, “düşmana konuşur gibi” oluyor, dosta değil.

Barışı istiyoruz ama hep “bizi istemeyenlere” sesleniyor gibiyiz…
Yıkıcılara…
Bölücülere…
Karanlığa…

Oysa biliyorum bu adanın bütününde, yurdumuzu hep birlikte ve yeniden inşa etmemizi isteyen ciddi bir insan topluluğu var.
Barışa ortaklaşan insanlara da konulabilmeliyiz.
Öteki olmayan…

İllaki “meydan okuyan” ya da “haddini bildiren” bir dil yerine, düşmanlığı dağıtacak yürekli insanlara da seslenmeliyiz.

Barışı göstermekten korkar olduk neredeyse...

***

Kıbrıslı Türkler açısından ortamın ne kadar gerildiğinin, zorlaştığının, çaresizlikle kuşandığının farkındayım.
Çünkü seni senden alanları görüyorsun, güneye de baksan kuzeye de…

Biri “kurtarıcı” rolünde yutuyor adeta…
Diğeri küçümsüyor, itiyor.
Kime sığınacaksın?

İşte tam da burada sığınmamız gereken........

© Yeni Düzen