Yurdunu seven, çocuklarının geleceğini önemseyen, kendi ülkesinde huzur ve güven arayan; yüksek yaşam kalitesini, demokrasiyi ve insan haklarını benimseyen; yüreğinde biraz olsun adalet ve eşitlik duygusu taşıyan hiç kimse bu yönetim zihniyetine razı gelemez.

Gidecekler!

Ama asıl mesele sadece onların gitmesi değil; bu ülkeyi nasıl dönüştüreceğimizdir.

Ortada yapısal sorunlardan yönetime, demokrasiden iradeye uzanan koca bir enkaz duruyor.

***
Umudun dip yaptığı bir dönemdeyiz.
“Değişim”e dair inanç ve güven yerlerde sürünüyor.

“Bu ülkeyi biz yönetmiyoruz” duygusu çoktan aşıldı. Şimdi “istesek de yönetemeyiz” gibi derin bir güvensizlik iklimi hâkim.

Toplumun önemli bir kesimi seçimlerin anlamını yitirdiğini düşünüyor.

“İrademiz elimizde değil, yurdumuzun geleceğine biz karar veremeyiz” inancı kabulleniliyor.

***
Üstelik nüfus ve demografi değişiyor, hem de süratle.
Kimi zaman planlı, kimi zaman kendiliğinden…
Ama hep kontrolsüz.

Kıbrıs’a aidiyet ve bağlılık........

© Yeni Düzen